Otałęż – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Czermin. Otałęż leży na prawym brzegu Wisły przy ujściu rzeki Czarny Breń, między Szczucinem a Połańcem. Jest wiele teorii mówiących o powstaniu nazwy tej wsi. Najbardziej znanymi są Łęgi - podmokłe tereny w dolinach rzeki Wisły oraz Łęż - od rzeki Łęży.

W 1386 r. w dokumentach pojawiła się wieś Otałęż. Otałęż była wtedy w posiadaniu kasztelana krakowskiego herbu Jastrzębiec Jana Rytwiońskiego. Otałęż wraz z licznymi nadwiślańskimi wioskami należała do największej w okolicy parafii Czermin.

Początki osadnictwa na terenie dzisiejszej Otałęży sięgają II w. p.n.e. Stwierdzono to na podstawie badań archeologicznych. Osada znajdowała się na wysokiej nadwiślańskiej wydmie. Badaniami objęto najbardziej zagrożone (szczególnie przez wywóz piasku) jej odcinki. Odkryto tam 22 jamy ziemne. Wewnątrz nich znaleziono: ułamki naczyń glinianych, prząśliczki, grządzidła do obciążenia sieci rybackich, żelazne klucze. Na podstawie tych wykopalisk można określić w przybliżeniu tryb życia i zajęcia ówczesnej osady. Podstawą życia była uprawa ziemi, hodowla bydła, rybołówstwo i łowiectwo.

Podczas II wojny światowej znajdowały tu schronienie liczne oddziały partyzanckie.
W 1944 r. wioskę zajęli Rosjanie i wysiedlili ludność za Wisłokę. Podczas ofensywy styczniowej 1945 r. wieś została niemal doszczętnie zniszczona.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego. Wieś całkowicie zalana podczas powodzi w lipcu 1997 r. Dzisiaj wieś się rozwija  ma: wodociąg, kanalizację, bezpieczne chodniki. Koło żwirowni powstaje powoli ośrodek wypoczynkowy.